Objaw ułożenia dłoni na płaskiej powierzchni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Objaw ułożenia dłoni na płaskiej powierzchni – objaw chorobowy polegający na niemożności uzyskania pełnego przylegania dłoni do płaskiej powierzchni, będący następstwem braku pełnego wyprostowania palców w przebiegu cheiroartropatii cukrzycowej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Reumatologia kliniczna pod red. Ireny Zimmermann-Górskiej. Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2008. ISBN 978-83-200-3155-3